Cok mutsuz oldugum surekli agladigim 2 gun gecirdim. Hayatimda cok buyuk bir yenilgiye ugradigimi dusunuyorum, icimde buyuk bir bosluk var. Her an aglayabilirim biliyorum, elimde degil, kontrol edemiyorum. Doktora sinavimi gecemedim alti aylik revizyon verdiler butun bu yasadiklarim o yuzden. Dort sene boyunca o kadar cok calistim, aci cektim ve savastim ki bu sonuc cok kotu bir sonuc olmasa da beni ruhen cok sarsti. Toparlanmaya calisiyorum, nesem yerine gelsin diye ugrasiyorum, basimi dik tutmaya cabaliyorum. Biliyorum onume bakmam lazim, bunu onume cikan ve asacagim bir engel olarak gorup hayatima devam etmem gerek.
Ote yandan boyle uzulup de aglamak cok saglikli, bazi seyleri sindirmek, yuzlesmek zaman alir, tepki gostermek, duygulari dizginlememek gerek. Tezime calisirken neler yasamis olabilecegimi benim gibi doktora yapanlar cok iyi anlayacaklardir, depresyon'a girip ilk kez ilac kullandim, stresten hipotiroid oldum, alerjilerim ortaya cikti, cok degil 3 ay once pityriasis rosea'dan muzdariptim. Danismanimdan hic destek gormedim, hatta bana en buyuk kostek o'ydu, kendimi yabanci bir ulkede reddedilmis, dislanmis hissettim.
Her seye ragmen pes etmeyi dusunmuyorum, sinav sonucunun raporu gelir gelmez calismaya baslayacagim ve gerekli degisikleri yapip tezimi beni sinav yapan akademisyenlere gonderecegim. Her sey guzel olacak inaniyorum.
Dublin, 7.2.2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder